Ligging in het hart van het Gebergte de Vogezen op een hoogte van 1.200 meter. De trekkershut Refuge du Sotré organiseert het hele jaar door arrangementen, recreatieve activiteiten en sportieve evenementen in de bergen voor elk niveau. Label Tourisme & Handicap
Het is 6 uur ’s ochtends. We hebben met Pierre afgesproken bij de Refuge du Sotré in Xonrupt-Longemer. Hij neemt ons mee op de Bergkamroute in de hoop gemzen te spotten.
Het is wel een vroegertje vandaag! Pierre, onze berggids, wacht op ons bij de Refuge du Sotré. Het is fris buiten, maar het kersverse daglicht geeft ons een veelbelovende knipoog. We ontdekken het fantastische uitzicht over de vallei en het meer van Xonrupt-Longemer.
Na een eerste kennismaking trekt ons groepje het beukenbos door, het laatste bos voor de bergtoppen. Het landschap verandert compleet en in no-time in oneindige bergweiden met een deken van heide en bosbessenstruiken. De paar bomen die hier groeien, zijn grillig vervormd door de wind.
De opkomende zon boven het Gebergte de Vogezen is verblindend. Pierre profiteert van dit moment om een eerste pauze in te lassen en we maken kennis met de gentiaan, het hoofdingrediënt van de gelijknamige brandewijn. Hij laat ons ook de resten zien van de tramlijn van de Col de la Schlucht die in 1904 de eerste bezoekers naar boven bracht.
We bereiken nu een aardige hoogte. Het pad wordt steeds smaller en het uitzicht op de steile hellingen is duizelingwekkend. Het landschap strekt zich ver uit aan de Elzas-kant van het gebergte. We horen alleen nog maar vogels, de gemzen zijn dus niet ver meer.
We lopen verder en ineens stopt Pierre. Hij heeft twee gemzen gezien tegen de berghelling in de verte. Snel komen de verrekijkers tevoorschijn. Met groot genoegen spotten we deze wilde dieren in hun natuurlijke leefmilieu.
We gaan verder langs de bergkam. Pierre vat zijn botanicales weer op. We lopen over wilde venkel die bij elke stap zijn kruidige geur verspreidt. Aan de kant groeit wild valkruid (arnica). Deze fraaie gele bloem, bekend om zijn geneeskrachtige werking, is een bron van weldaad. Maar… je mag hem alleen bekijken, plukken staat onder strenge controle.
We zien weer een paar gemzen. Dit keer zijn ze wat dichterbij. “Let op, we moeten ze vooral niet storen” waarschuwt Pierre. “Hier zijn de hekken niet neergezet voor de dieren, maar eerder voor ons, We zitten midden in het Regionaal Natuurpark van de Ballons des Vosges, een gedegen respect voor de natuur is een must.” We houden ons stil en nemen de tijd om het schouwspel te bekijken.
We bereiken de top van de Hohneck op een hoogte van 1.363 meter en genieten van het panorama van 360°. Dankzij het heldere weer zien we de Alpen en kunnen zelfs de Mont Blanc ontwaren.
De zon staat inmiddels een stuk hoger aan de hemel. Het wordt tijd om te denken aan de terugreis. We zijn een uurtje of twee onderweg en slechts een paar wandelaars tegengekomen. De weiden zijn weer bedekt met een bloemenkleed en hoog gras. Laatste voltreffer: we zien op enkele meters van ons een gems, alsof hij ons begeleidt op de terugweg. Hij steekt het pad over en verdwijnt in de verte.
Half negen, we vangen een glimp op van het dak van de Refuge du Sotré. De wandeling komt tot een eind. Op het moment dat de eerste gasten opstaan, nemen wij ons welverdiende ontbijt op het terras. Een goed moment om met Pierre nog even de mooie momenten die we zojuist beleefd hebben de revue te laten passeren. We hebben een stuk of vijftien gemzen gezien, adembenemende landschappen bewonderd, veel geleerd over de plaatselijke fauna en een onvergetelijk moment in goed gezelschap beleefd.
